Παρουσίαση του βιβλίου “από ήλιο και στάχτη”, του Δημήτρη Βλαχοπάνου, στον Ποντιακό Σύλλογο Πτολεμαΐδας το Σάββατο 9 Δεκεμβρίου 2023, στις 6 το απόγευμα, στο Αμφιθέατρο του Συλλόγου.
Το μυθιστόρημα του φιλόλογου και συγγραφέα Δημήτρη Βλαχοπάνου «από ήλιο και στάχτη», το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις «24 γράμματα», παρουσιάζουν το Σάββατο 9 Δεκεμβρίου και ώρα 6. 00 μ. μ. στο Αμφιθέατρο του κτηρίου του Ποντιακού Συλλόγου Πτολεμαΐδας ο Ομώνυμος Σύλλογος, η Μαρτυρική Κοινότητα Πύργων, η Μαρτυρική Κοινότητα του Μεσόβουνου, η Μαρτυρική Κοινότητα Ερμακιάς, ο Σύλλογος Θυμάτων Ολοκαυτώματος Πύργων Εορδαίας «ΙΕΡΗ ΜΝΗΜΗ» και οι εκδόσεις «24 γράμματα».
Για τον συγγραφέα και το βιβλίο θα μιλήσουν η Εύη Κοβάτση, Ιστορικός Νεότερης και Σύγχρονης Ελληνικής και Ευρωπαϊκής Ιστορίας, και ο Δημήτρης Σακελλάρης, καθηγητής Φυσικής Αγωγής και Πρόεδρος της Μαρτυρικής Κοινότητα Ερμακιάς . Κείμενα του βιβλίου θα διαβάσει η Αριστέα Αδαμίδου, μαθήτρια Λυκείου και χαιρετισμό θα απευθύνουν εκπρόσωποι φορέων.
Την εκδήλωση θα προλογίσει και θα συντονίσει ο Αντώνης Μαυρίδης, Πρόεδρος του Ποντιακού Συλλόγου Πτολεμαΐδας.
Το βιβλίο «από ήλιο και στάχτη» είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα με κυρίαρχο σημείο αναφοράς τον μεταπολεμικό κόσμο του ψυχρού πολέμου και τον αντίχτυπο που άφησαν πίσω τους οι σφαγές και τα ολοκαυτώματα στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της τριπλής φασιστικής κατοχής 1941 – 1944. Βασικό στοιχείο της δράσης των ηρώων είναι το αίσθημα της ατομικής ευθύνης και της ανθρώπινης αλληλεγγύης τόσο σε καιρό ειρήνης όσο και, ακόμη περισσότερο, σε καιρό πολέμου.
80 χρόνια μετά την ασύλληπτη καταρράκωση του ανθρώπινου πνεύματος στους μαρτυρικούς τόπους, όπως οι Πύργοι, το Μεσόβουνο, η Ερμακιά, το Κομμένο, η Κλεισούρα και δεκάδες άλλοι ακόμα, όπου η αλόγιστη οργανωμένη βία της γερμανικής Βέρμαχτ ξεπέρασε κάθε όριο και αμαύρωσε τις σελίδες της ιστορίας με τα κτηνώδη εγκλήματα πολέμου, το λουτρό αίματος συνεχίζεται κάτω από νέες και διαφορετικές συνθήκες. Τα εγκλήματα κατά των αμάχων και των παιδιών εξακολουθούν να είναι τρομακτικά και να πλημμυρίζουν με πολλή θλίψη τις μέρες μας.
Τα ολοκαυτώματα της Ελλάδας και συνολικότερα οι αιματοβαμμένοι τόποι αποτελούν μια διαρκή και ασίγαστη υπόμνηση σε όσους έχουν ανοιχτά τα μάτια της ψυχής τους και νοιάζονται αληθινά για τον άνθρωπο και την αξιοπρέπειά του. Οι ανυπεράσπιστοι νεκροί της πολεμικής βαρβαρότητας ψιθυρίζουν μέσα μας πως η ανάγκη για έναν δίκαιο κόσμο δε συνιστά ένα συλλογικό μόνο αλλά και ένα ατομικό καθήκον. Η δολοφονία παιδιών καταγράφεται ως μια ανείπωτη τραγωδία. Και η σωτηρία παιδιών ως ένα ανυπέρβλητο μεγαλείο.
