Βασικά σημεία από την ομιλία του Πάρι Κουκουλόπουλου, Βουλευτή Κοζάνης και
Υπεύθυνου ΚΤΕ Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής, ως Κοινοβουλευτικού
Εκπροσώπου στη συνεδρίαση της Ολομέλειας της Βουλής επί του Νομοσχεδίου του Υπουργείου
Αγροτικής Ανάπτυξης & Τροφίμων:
Συζητούμε σήμερα το Νομοσχέδιο μεταφοράς της έδρας του “Διεθνούς Οργανισμού
Αμπέλου και Οίνου” από το Παρίσι στη Ντιζόν της Γαλλίας. Μεταφέρεται, δηλαδή, 318 χιλιόμετρα
μακριά από την αστική περιοχή των 12,5 εκατομμυρίων του ευρύτερου συγκροτήματος του
Παρισιού, σε μια περιφερειακή πόλη. Θα γινόταν αυτό στη σημερινή Ελλάδα;
Μιλώντας μετά λόγου γνώσεως, ακολουθούν τρία ενδεικτικά γεγονότα που βίωσα
προσωπικά:
1) Πριν τριάντα περίπου χρόνια, είχα την τύχη να καταστώ κοινωνός ενός οράματος του
αείμνηστου Θάνου Μικρούτσικου, ως Υπουργού Πολιτισμού, που επεδίωξε να δημιουργήσει το
Εθνικό Πολιτιστικό Δίκτυο Πόλεων με δέκα μικρές “Αβινιόν” στον τομέα του πολιτισμού στην
Ελλάδα. Το εγχείρημα προχώρησε, αλλά σήμερα δεν έχει μείνει τίποτα.
2) Λίγο μετά, η αείμνηστη Μαριέττα Γιαννάκου, ως Υπουργός Παιδείας, ανακοίνωσε τη
βάση του δέκα για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ως Πρόεδρος της Κεντρικής
Ένωσης Δήμων & Κοινοτήτων, με ομόφωνη απόφαση της ΚΕΔΚΕ, είχα ζητήσει τη σταδιακή
εφαρμογή σε τρία χρόνια, ώστε στο μεσοδιάστημα να μεταφερθεί το σύνολο των τότε ΤΕΙ στην
περιφέρεια. Σήμερα βιώνουμε την περαιτέρω συρρίκνωση των περιφερειακών
Πανεπιστημίων, μετά από αλλεπάλληλους κραδασμούς που προκλήθηκαν από το “νόμο
Γραβρόγλου” μέχρι πρόσφατα το “νόμο Κεραμέως”, αναμένονται δε στο λεκανοπέδιο τουλάχιστον
ένα, αν όχι δύο, μη κρατικά πανεπιστήμια κάποιων funds.
3) Όταν ανακοινώθηκε ότι η Microsoft θα έρθει στην Ελλάδα, έστειλα Επιστολή στον
Πρωθυπουργό, ζητώντας η έδρα της να έρθει στην περιοχή της απολιγινιτοποίησης, στη
Δυτική Μακεδονία που μετρά μόνο μεταναστεύσεις, κλειστά μαγαζιά, ανέργους και δραματική
μείωση κατά 50% του ΑΕΠ της. Η πρόταση “απερρίφθη μετ’ επαίνων”.
Ζούμε σε μια Χώρα όπου η υπερσυγκέντρωση πλούτου, δύναμης και ανθρώπων σε
έναν τόπο, στην Αθήνα, δεν συναντά όμοιά της πουθενά στην πολιτισμένη ανθρωπότητα. Όλη η
δύναμη και όλος ο πλούτος στην Αθήνα και όλη η εξουσία σε ένα μόνο σημείο, στο Μέγαρο
Μαξίμου. Που θα οδηγήσει αυτό;
Είναι ήδη εμφανές που έχει οδηγήσει. Χθες η Καθημερινή δημοσίευσε έναν δραματικό
Πίνακα της Eurostat, τον καταθέτω στα Πρακτικά. Παρουσιάζει τη μεταβολή του μέσου
ισοδύναμου διαθέσιμου εισοδήματος το 2023 σε σύγκριση με το 2010. Η Ελλάδα είναι η
μοναδική Χώρα στην αρνητική πλευρά του άξονα, ενώ όλες οι υπόλοιπες χώρες είναι στη θετική
πλευρά.
Όσο απουσιάζει μια σοβαρή πολιτική αναγέννησης της υπαίθρου, ενίσχυσης της
Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ριζικής αποκέντρωσης υπηρεσιών και πολιτικών, τόσο θα
“αλωνίζουν” οι ακραίοι δημαγωγοί όπως ο κ. Βελόπουλος που προηγήθηκε στο βήμα λέγοντας
να μεταφερθεί Υπουργείο σε πόλη της περιφέρειας. Για ποιο λόγο; Οι πολιτικές μπορούν και
πρέπει να μεταφερθούν, τα Υπουργεία προφανώς πρέπει να είναι σε ένα σημείο για τη βέλτιστη
διυπουργική συνεργασία τους. Πρόκειται για μια πλήρως αφελή αντίληψη που δεν έχει καμία
σχέση με τη ριζική αποκέντρωση πολιτικών για την οποία διαχρονικά αγωνίζεται το ΠΑΣΟΚ.
Ανέφερα άλλωστε παραδείγματα ριζικής αποκέντρωσης πολιτικών, στα οποία θα μπορούσα να
προσθέσω σειρά επιπλέον.
Εν κατακλείδι, η Ελλάδα χρειάζεται σοβαρά σχέδια περιφερειακής ανάπτυξης, τα οποία
να έχουν στο επίκεντρό τους την αναγέννηση της υπαίθρου με αποφασιστική στήριξη του
εισοδήματος των παραγωγών, όπως επανειλημμένως έχουμε προτείνει. Είναι επιτακτική
ανάγκη να καλύψουμε τη χαώδη απόσταση που μας χωρίζει από την Ε.Ε. Διαφορετικά, η Χώρα
θα συνεχίσει να συγκομίζει αρνητικούς Πίνακες, όπως αυτός που ενδεικτικά κατέθεσα, και δεν θα
τελεσφορήσει ποτέ η προσπάθεια για πραγματική ανάπτυξη και ευημερία προς όφελος της
κοινωνίας.
Σ’ αυτήν την κατεύθυνση, το ΠΑΣΟΚ έχει αποδείξει πως αποτελεί δύναμη εθνικής ευθύνης
και υπευθυνότητας. Συνεχίζουμε να οικοδομούμε -χωρίς να χάνουμε ούτε “σταγόνα” από τη
σοβαρότητα και την υπευθυνότητά μας- τις προγραμματικές μας θέσεις, ώστε να απαντήσουμε
πειστικά στη “μάχη” για το κορυφαίο πρόβλημα της εποχής, που είναι οι βαθύτατες ανισότητες.
