Είναι προφανές ότι η γρήγορη απόφαση του πρωθυπουργού για χρονικό ορίζοντα παύσης χρήσης του λιγνίτη το 2028 μας αιφνιδίασε. Γνωρίζαμε πολύ καλά πως ο λιγνίτης οδεύει προς το τέλος της χρήσης του, ωστόσο η ασφυξία που υφιστάμεθα δεν σχετίζεται με την καύση του λιγνίτη αλλά με τις πολιτικές αποφάσεις που λαμβάνονται.
Πολλές ευρωπαϊκές χώρες θα συνεχίσουν μέχρι το 2035 έως και το 2050 τη συνδυαστική χρήση του, ενώ όπως πολύ καλά γνωρίζουμε η Πτολεμαΐδα 5 που κόστισε περισσότερο από 1,5 δισεκατομμύριο ως τώρα, δεν θα αποσβέσει ποτέ το κόστος της. Τα εργασιακά δικαιώματα αναμένεται να πέσουν στις καλένδες. Μαζί με τους εργαζόμενους της ΔΕΗ χιλιάδες εργαζόμενοι δορυφορικών εταιρειών θα χάσουν τις θέσεις εργασίας τους ενώ η περιοχή αναμένεται να πέσει σε νέα ύφεση υπενθυμίζοντας ξανά, ότι ήταν η πρώτη περιφέρεια σε ανεργία κατά την περίοδο της κρίσης από την οποία ποτέ δεν ανέκαμψε.
Σαν να μην έφτανε αυτό και ενώ σχέδιο για τις συνέπειες της απανθρακοποίησης δεν είδαμε, ενώ σε οποιαδήποτε άλλη χώρα θα βλέπαμε πρώτα το σχέδιο και μετά την ανακοίνωση, καταργούνται και τα νέα τμήματα του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας καταδικάζοντας το πανεπιστήμιο σε συρρίκνωση κάτι στο οποίο θα συμβάλλει και η θέσπιση της βάσης του δέκα. Είναι γνωστό ότι η κυβέρνηση με τα μέτρα της αδιαφορεί για τη βιωσιμότητα των περιφερειακών πανεπιστημίων ενώ αντίθετα αγωνιά για την πελατεία των ιδιωτικών κολλεγίων τα οποία μοιραία θα ευνοηθούν από τα μετρά που λαμβάνονται.
Πέραν λοιπόν της προφανούς περιπέτειας στην οποία υπεισέρχονται τα περιφερειακά ιδρύματα ως προς τη βιωσιμότητά τους, άσχημα είναι τα νέα και για τις τοπικές επιχειρήσεις και για τους ιδιοκτήτες μικροεπενδυτές ακινήτων οι οποίοι θα βιώσουν ξανά ημέρες κρίσεις αφού το διακύβευμα θα είναι στο εξής ερώτημα ” Γιατί να στείλω το παιδί μου στα Γρεβενά στο δημόσιο πανεπιστήμιο και να μην μείνει στην Αθήνα στο ιδιωτικό Κολλέγιο”
Και αν αυτό φαντάζει λύση στον οικογενειάρχη ενός υψηλού εισοδήματος στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, αναμένεται να γονατίσει τους γονείς και τους μαθητές της επαρχίας αλλά και τα φτωχότερα νοικοκυριά των μεγάλων πόλεων που αποτελούν και την πλειονότητα στη χώρα. Είναι προφανές εξάλλου από πολλές δηλώσεις στελεχών της κυβέρνησης πως όπως δεν χρειάζεται όλοι να σπουδάζουν , έτσι δεν χρειάζεται να στηρίζουμε την περιφέρεια ειδικότερα όταν οι ιδιώτες μας θέλουν να επενδύσουν στα κολλέγια.
Ημέρες δύσκολες λοιπόν για την περιφέρειά μας με τα κεκτημένα δεκαετιών να τίθενται εν αμφιβόλω και αν κάτι πλέον μένει ως λύση είναι η συσπείρωση και η αγωνιστικότητα όλων μας σε κάθε επίπεδο.
Δεν πρέπει να δεχτούμε το μέλλον που σχεδιάζουν για εμάς, χωρίς εμάς.
