Η χώρα του ήλιου που μαθαίνει να τον σβήνει
Παρακάτω αναρτώ δύο φωτογραφίες, η μία αποτυπώνει την αγορά ηλεκτρικής ενέργειας σήμερα και η άλλη το σημερινό και καθημερινό πλέον μήνυμα του ΔΕΔΔΗΕ που καλεί όλους τους κατόχους φωτοβολταικών πάρκων, να πάνε και να τα κλείσουνε!
Εδώ εύλογα θα αναρωτιέται κάποιος γιατί να τα κλείσουνε αφού χρειαζόμαστε ενέργεια. Η απάντηση είναι για να μην πάθουμε αυτό που έγινε στην Ιβηρική χερσόνησο, καθώς η υπερπληθώρα φωτοβολταικών πάρκων μπορεί να οδηγήσει σε ένα ολικό μπλακ αουτ.
Τώρα αν πάμε και δούμε την εικόνα που έχω ανεβάσει θα δούμε πως κατά τις μεσημεριανές ώρες η προσφορά ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ είναι τεράστια και αποτυπώνεται με πράσινο χρώμα, για αυτό και η τιμή έχει πέσει στο 0. Θα δούμε επίσης ότι η με κίτρινο χρώμα είναι οι εισαγωγές ενέργειας από άλλες χώρες, οι οποίες όπως βλέπετε στο διάγραμμα αποτελούν το περίπου το ¼ της προσφερόμενης ενέργειας.
Γιατί λοιπόν φτάσαμε στο σημείο να πετάμε στο κάδο των αχρήστων δική μας ενέργεια και μάλιστα να αναγκάζουμε τους μικρούς παραγωγούς να τρέχουν στα πάρκα τους να τα κλείσουν όταν αγοράζουμε ενέργεια από το εξωτερικό; Η απάντηση είναι η ίδια, για να μην πάθουμε ΙΣΠΑΝΙΑ, καθώς πρωταρχικός στόχος του συστήματος είναι να διατηρείται η ευστάθεια του.
Αν κάτσουμε και το σκεφτούμε η κατάσταση είναι τραγική, το σύστημα μίας ολόκληρης χώρας βασίζεται σε ανθρώπους που λαμβάνουν ένα μήνυμα κάθε πρωί και πάνε ως τα πάρκα τους (όσοι δεν έχουν συστήματα τηλεδιαχέιρισης) και τα κλείνουν, και μετά από 4 ώρες τα ξανανοίγουν.
Και αν μία μέρα οι μισοί από αυτούς τους ανθρώπους δεν τα κλείσουν; Τι θα γίνει; Θα μιλάμε και πάλι για την αγαπημένη μας λέξη, ‘’ανθρώπινο λάθος’’;
Άλλες χώρες, όπως η Γερμανία και η Αγγλία, έχουν ήδη εντάξει μονάδες αποθήκευσης ενέργειας (κυρίως μπαταρίες λιθίου και αντλησιοταμίευση) στα εθνικά τους δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας και έχουν ήδη εφαρμόσει μοντέλα έξυπνης κατανομής φορτίου και ευελιξίας, π.χ., “Η Γερμανία χρησιμοποιεί δυναμική τιμολόγηση και συστήματα demand response με ψηφιακά ρολόγια. Εμείς γιατί ακόμα ‘προσευχόμαστε’ να μην ξεχάσει κανείς να πατήσει το κουμπί;
Ενώ εδώ και χρόνια όλοι εμείς που ασχολούμαστε με τις ΑΠΕ, είτε ως εκπρόσωποι του κλάδου, είτε ως απλοί επενδυτές είτε ως επιστημονικοί σύμβουλοι φωνάζουμε για την ανάγκη ταχύτερης και μεγαλύτερης διείσδυσής των μονάδων αποθήκευσης, το υπουργείο ενέργειας δεν έχει βάλει στο σύστημα ούτε 1 τέτοιο έργο!
Τι είδους δημοκρατία είναι αυτή, όταν οι γνώστες, οι άνθρωποι της πρώτης γραμμής, κρούουν ξανά και ξανά τον κώδωνα του κινδύνου, καταθέτουν εφαρμόσιμες λύσεις για ένα κοινό πρόβλημα, και κανείς από τους έχοντες εξουσία δεν τους ακούει; Πόσο δημοκρατικό είναι τελικά το να μη θέλουν καν να σε ακούσουν;
