Γεννήθηκε το 1946 στην ΚΟΖΑΝΗ και ανατράφηκε σε μια εργατική, κομμουνιστική οικογένεια. Οργανώθηκε το 1964 στη Νεολαία Λαμπράκη. Πρώτη φορά γνώρισε την “περιποίηση” στην Ασφάλεια της Κοζάνης, στις 26 Οχτώβρη του 1961, παραμονές εκλογών της βίας και νοθείας, γιατί πέταγε τρυκάκια της ΕΔΑ για τις εκλογές, την ώρα που γύριζε από το Νυχτερινό Γυμνάσιο που φοιτούσε. Στην Καστοριά που ζούσε το 1965, κυνηγήθηκε από την Ασφάλεια. Δικάστηκε και καταδικάστηκε με στημένη κατηγορία για “αντίσταση κατά της αρχής”. Πήγε στο στρατό το 1966. Στη διάρκεια της στράτευσής του στη δικτατορία πέρασε από στρατοδικείο, βασανίστηκε, φυλακίστηκε και έμεινε αλύγιστος. Μετά την απόλυσή του από το στρατό το 1969, οργανώθηκε στην ΚΝΕ, από όπου αγωνίστηκε ενάντια στη δικτατορία. Στην κατάληψη της Νομικής, συνελήφθη, βασανίστηκε στην Ασφάλεια των μεσογείων από τον Μπάμπαλη, καταδικάστηκε σε 6 μήνες φυλακή. Εκανε έφεση και αφέθηκε ελεύθερος. Στο Πολυτεχνείο, έμεινε μέχρι την ώρα που μπήκε το τανκς. Ηταν στην Πύλη. Στην κλασσική φωτογραφία της Πύλης του Πολυτεχνείου αποτυπώθηκε και έμεινε η μορφή του, πάνω από τα κάγκελα, στην Κολώνα.
Ασχολήθηκε με το θέατρο, τον κινηματογράφο, τη γλυπτική, τον Καραγκιόζη και με καλλιτεχνική έργα από φυσητό γυαλί.
Μαχητής στην ζωή, μαχητής για τα ιδανικά του σοσιαλισμού, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Το προπερασμένο Σάββατο, τον συναντήσαμε στο Πολυτεχνείο. Τιμώντας τα 45 χρόνια από την εξέγερση, πήγε και κατάθεσε ένα κόκκινο γαρύφαλλο. Ετσι απλά, στη μνήμη αυτών που έφυγαν. Ενας αλύγιστος αγωνιστής, κομμουνιστής, καλλιτέχνης, Ανθρωπος. Ηταν μέλος του ΣΦΕΑ-Σύνδεσμος Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών και μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών.
Θα τον θυμόμαστε πάντα. Ζωηρό, ατίθασο, αγωνιστή.
Η κηδεία του θα είναι πολιτική και θα γίνει την Πέμπτη 29/11/2018 στις 3 μμ στο Νεκροταφείο του Ζωγράφου
